مدل جریان دانش صریح و ضمنی در سازمان

هر سازمان دارای اهدافی است که دسترسی به آنها از طریق انجام محموعه ای از فرآیندهای کسب و کار میسر می گردد . امروزه الگوهای سازمانی با ساختارهای ثابت و سلسله مراتبی به سرعت در حال تغییر هستند و به جای آنها ایده  تشکیل تیم های پروژه ای انعطاف پذیر شکل گرفته است . در این ایده گروهی از مناسب ترین افراد برای انجام یک پروژه دور هم جمع شده و بعد از اتمام پروژه پراکنده می شوند تا دوباره در قالب یک تیم جدید و برای انجام یک پروژه جدید سازماندهی شوند . بدیهی است که انتخاب این افراد و انتصاب آنها در یک گروه کاری بستگی به قابلیت های علمی و عملی آنها و نیز شرایط حاکم بر کل سازمان و یک پروژه خاص دارد . 

بر این اساس و مطابق آنچه در شکل مشاهده  می شود اطلاعات ورودی برای اجرای یک فرآیند یا از منابع دانش صریح مانند استانداردها ،قواعد حرفه ، الگوها ، آمار ، مستندات و گزارش های قبلی تامین می گردد(مسیر1) و یا از منابع دانش ضمنی مانند تجارب فردی ، قابلیتها و مهارتهای کارمندان سازمان (مسیر2) که در حقیقت انتصاب دانش ضمنی به یک فرآیند با انتخاب افراد مناسب جهت انجام آن تحقق می پذیرد .

پس از تکمیل و اجرای هر فرآیند ، دانش جدیدی در سازمان ایجاد می گردد که بخشی از آن مجددا در قالب مستندات الکترونیکی یا کاغذی به مجموعه منابع دانش صریح سازمان افزوده می گردند (مسیر3و4) اما بخشی از دانش چگونگی انجام کار و تجارب مربوطه در نزد عوامل اجرایی یک فرآیند شکل می گیرد که معمولا مکتوب نشده و بصورت کاملا ذهنی و حتی ناخودآگاه در نزد افراد باقی می ماند .

منظور ما از مدیریت هر چه بهتر دانش ضمنی سازمان در درجه اول انتخاب مناسب ترین فرد یا افراد برای اجرای یک فرآیند است . منظور از مناسب ترین فرد شخصی است که دانش ، تجربیات و مهارتهای وی بیشترین هم خوانی را با نیازمندیهای اطلاعاتی فرآیند مورد نظر داشته باشد . هدف بعدی جلوگیری از رسوب این دانش در نزد افراد سازمان و تسهیل در تبدیل این دانش به دانش صریح و بازگرداندن آن به سیستم ، از طریق بکارگیری روشهای مناسب جمع اوری دانش فردی است (مسیر5و6)